yeni farkettiğim pencere önü çiçeğim!
kış gelmiş sen karşılamışsın… ben evde yoktum
ben hiç evlere giremedim
ey rüzgarı felç eden yüzüm!
düşme n’olur…
boyumdan asılan! dur!
unutmalıyım
ekmek kırıntılarına isteksiz serçeleri
ama sen hatırla
ah nasıl da dalgalıydı saçlarım
tut ki evdeyim…
boş bir zarf gibi beklerken buldular beni
elimi, baharat kavanozunda sakladılar
bulamazsın ki….
en kırılgan şairin cümlesiyim! kitaplığını terkeden…
unuttuğunu hatırlarım
‘sevgilim’ diye başlayan bir ayrılığı …
kitap kapakları , bi kaç fotograf için dönerken
bir bardak çay..iki şeker evden çıkıyordu…
sevgilim!
zarfın içinde bir tutam baharat….
Şükran Belen
