dostlarım,
beni söylediklerimden sorumlu tutun
dokunduğum ağaçlardan
ruhumun ölüp ölüp dirildiği kağıttan,
taşlardan,kayalardan… sızan
kan dan…
beni sorumlu tutun
uykusuz çocuklardan
ve yorgun atlardan…
usanç gelmiş
molekülleri dağılmış
su’dan ve
kuşları kaybolmuş halktan
beni sorumlu tutun
topraktan…
yakınmalarımdan
göğe..
yakılmalarımdan,
yıkılmalarından kalbimin…
ağırlığından ağırsın! diye,
aşktan…
korkumdan
kedilerin doğururken ağlamalarından
beni kaçmalarımdan
sorumlu tutun
en çok da
alfabemden…
Şükran BELEN
