en zorlu coğrafya: kalp
en zalim terör örgütü: aşk
en büyük işkence: umut
en zorlu taşıma aracı: tabut
***
Saç hatırlar bir vakit
İçine gömülmüş elleri yüzleri
Saç anımsatır şimdi kendinden geçenleri
***
Taşa atfedilenleri anımsa
Yalan söylersen taş yağar başına
Taş kesersin acıdan kavrulduğunda
Ve taş basarsın yüreğine dermansızsan
O yüzden taşın altına bakacaksın
Kaçarı yok
Elini taşın altına sokacaksın…
***
Evdeki dilbilgisine
uymuyor sokaktaki hayat
Kabahati yok ki fiil çekimlerinin
Zamansız yaşanıyorsa
mükerrer acılar
Yanayım yanasın yana…
***
Çünkü şehir seni sana bırakmaz
***
Acıyı bir veren dindirir, bir de zaman.
Yoksa kim kimin uçurumuna dal olabilmiş ki?
Ama o el var ya, o el,
Yine de son çarendir, kalan sevincindir.
Tutarsın sımsıkı,
Sırtüstü çakılmayasın diye.
Karin Karakaşlı
