“Kimse kimseye doymadı ki, herkesi herkesin
Herkesi herkesin elinden aldılar”
Böyle söylemişti o zayıf,
Avurtları çökük ve parlak gözlü,
Siyahlar giyinmiş, siyah çoraplı hanım…
Böyle söylemişti gıcırtılı
İçimi üşüten sesiyle
“Burada bir Nevin Hanım vardı degil miii?
Sonra iki kızı ve kendisi,
Zaman geçti ve öldüler degil miii?”
Boğazım kurumuştu sessiz,
Bir çığlıkla uyandığımda
Hemen kayboldu zayıf Hanım
O zaman dokuz yaşındaydım
Şimdiyse bir karakavak
Hüsrev Hatemi
