Bu aydınlık, bakışlarının güneşe vurmasıdır.
Bunlar saç değil, sarı güllerin savrulmasıdır.
Ne bahar, ne sonsuz mavilik, zamanı güzel kılan,
Kalbimin ansızın gözlerine vurulmasıdır.
Garip telaş.. uçarı gönül.. hülyalı saatler.. hepsi boş!
Özlenen, bir sualin bir bakışta sorulmasıdır.
Bu, fırtınadan arta kalmış beyaz köpükler,
İçimdeki çılgın denizlerin durulmasıdır.
Asıl çekilmez olan hayatın yükü değil,
İnsanın bir amansız koşuda yorulmasıdır.
Nurettin Özdemir
