İnsan ömür boyu kendine dolanan bir bağ
Gibi konuştu, gibi söyledi, gibi sevdi
Seyrek neşe, biteviye dalgınlık, borçlu sabahlar
Bir şehrin ortasında hep yaşıyor gibi yaptı
İlkeli ve tarafsız bir haber gibiydi yeryüzünde
Herkes dinliyor gibi yaptı, çiçekler hariç
Hiçbir markaya yer açmadığı göğüs kafesinde
Biraz tütün biraz susam kırıntıları vardı
Herkes derdi, herkes farklı yerlerinden sancıyor
Oysa kader bulanık değil, her şey çoktan olmuş
Gibi çekildi, gibi sustu, gibi tek başına
Anlatmadı yağmur neden ıslatmıyor toprağı
Gitti ama bilseniz kimse görmedi gidişini
Koca bir günah gibi yürürdü, öyle durdu
Öldü bir suç olarak bir itiraz olarak öldü
Çıktığı bütün yollara yüreği dağıldı
Yağız Gönüler
