dallar kırılırken
ince bir sızı güvercin kanadında
uzun bir hayatın yorduğu baba
sessizlikle dinlendiriyor gözlerini
ve şubat ömrünü yarılamışken
kar kokusu eşliğinde işaret bekliyor
kervan
her şey dönerken aslına
fatiha af dilemedir baba adına.
M. Aşır Karabacak
