amforada balkıyan suyun dilinde
unutma makamında yürüdüm günleri
durmadan yağmur gecelerce…
kuşlar çığlıklarla ezberliyor tükenişi
tenhayım mor ötesi acılarda
bir savaştan çıktım aşk faslında
yok olanı sevmiştim, yalnızlığımı aslında
kuytumuzda saklayalım unutuşlarımızı
külüme derman diye, tüm susuşlarını…
-limanda demirli bir martıyım şimdi-
sesindeki keman ezgisini
ve unuttum ellerimi baharlarda
telaşlı bir iz kalmış içilen kahvelerden
boncuk taktı saçlarına küstümotu, dilsizim
kayıt yaptırır vadesiz özlemlere
ışık gözlü bir çocuk, ıslığı hüzün çalar
aşka teğet geçtiğimiz zirveden acıyı al
bağbozumu telaşlı uykulardayım
iki gözüm, yalnızlığım hoşçakal …
ezberimi unuttum yarattığın hengamede
sen uzak baharlarda, bir düş kadar
geceme renklenen denizlerimde beklerken
adını aşkla mühürlediğim hoşçakal…
Neriman Calap
