Hükümsüz, ve korkunç kanadını boğmuş gözyaşları
Hükümsüz havuzun, ki yansıtır telaşları,
Kıpkırmızı mekanı çıplak altınla kırbaçlayarak,
Seçti o armalara yaraşır tüyler, seçti bir Şafak
Ölü külleri taşıyan ve kurban veren kulemizi,
O ağır mezarı ki, kaçırdı şafakta kimsesiz bir kaprisi,
Güzel bir kuşu, nafile tüyleri simsiyah…
Ah, düşkün ve kasvetli ülkelerin malikanesi ah!
Çalkantısız! Yatışıyor donuk su,
Ne tüy konar diye ne unutulmaz kuğu:
Su yansıtmakta güzün terk edişini,
Suda söndürürken güz, meşalesinin ateşini:
Kuğu gömünce solgun kabrin ya da tüyün
İçine başını, taşından toprağından sürgün,
Saf elmasını gördü göreli bir yıldızın,
Ama eski zamana ait, varolmuş ışıldamaksızın.
Stephane Mallarme
