bir çiçek açarken neyi beklerse
onu umuyorum kendime kapanırken
denî dünya kafamı kopartıp
yerine bir mim koyuyor kelle niyetine
pusula kırıp haritamı parçalıyor denî dünya
sana bana ait olan biz kelimesini
sözlüğümüzden alıp kaçıyor
bir çiçek solarken neye sahipse
ona dairdir bütün yaşadıklarım
bir çiçek ne zaman solsa
içimde tohumu çimlenir hayatın
sınırlar çizilirken ben siliniyorum
yabancı aynalara bakarken
yaban oluyorum kendime
gölgem tekin olmayan bir gölgeye dönüşüyor
hat ve had karışıyor birbirine
kalp ve kalb
bir çiçek açarken neyi getirirse dünyaya
yanımda onu götürmek istiyorum
sevap niyetine
Suavi Kemal Yazgıç
