Gökyüzüydü göğsü
Yıldızlar fırlardı
Düğmeleri açık gömleğinden dışarı
Gözleri konuk gelirdi her gün
Gözlerime maviler getirirdi
Kollarını dolardı boynuma
Yünlü bir kaşkol gibi yumuşak ve koruyucu
Avuçlarımın odasına akardı elleri
Bir dere gibi el yordamıyla
Gündüz gibi ışırdı yüreğim
Dinlerken geleceğe değğin türkülediği umudu
Yalnızca gülüşü kaldı gülüşümde
Bir de
Sesimde yeşillenen ses, onun.
Ali Asker Barut
Varlık, Sayı: 938 , 1985
(Varlık’ta İlk İmzalar kitabından)
