Bir bulutluk ömrümde
başına buyruk bir dal oldum
kendi ateşinde büyüyüp
yandıkça sürgün veren.
Bir kuğu bulutun içinde ıslanıp
bir ters bir düz yazdım.
Saatsiz, mevsimsiz
gözü kara bir durgunlukta
yazdıklarımı ağladı örümcek.
Akşamın kenarına oturdum
sırtımda karınca yorgunluğu,
ışık serpintileri dinerken
salyangoz yalıyordu
gecenin yağmur şölenini.
Güzel bir koku geliyor
demlendi mi yoksa hayat?
Özsuyum sürüyor saplarıma
açtığım göksefası.
Dilek Değerli
-Yorgun Ruhlar Korosu-
