İspinoz beslerdi babam
Ahşap kafesinde yalnızlığın
İçinde beslerdi
Gidebilme isteğini
Bilmezdi annem saçlarımı örerken
Elleri yoksa bile
Sabah akşam
Sabah akşam
Neden ispinoz beslerdi babam
Daha iyi diyorum bu
Onun seyyad olmasından
Kimbilir, çerçevesi olmasa
Söküp atacaktı belki de
Sokağa bakan camları
Kaçabilme korkusundan
Anladım bir gün
Ne ispinozdu
Ne yalnızlığı ahşabın
Düşüp kırılan kalbiydi babamın
Şıp
Şıp
Üstümüze damlayan
Atıyorum bak havaya
Kimin önüne düşerse
Kafası kopmuş ispinoz
Odur yaşamda kazanan
Sazlığını özleyen ney gibi
Özlemek bilmez insan
Tut hadi tuuut
Derya Önder
