“Mekânım Datça olsun”
Can Yücel
Şu gelenler bizim çocuklar değil mi Güler?
Şarabi Çocuklar
– salkımları ağır –
Lodoslu gecede bodoslama
bindiriyorlar karanlığa!
Baksana, şiirin ayak sesine benziyorlar!
Şiiraydınlar olsun dünya! Şiiraydınlar!..
Badem gözlü Datçam sana da …
Toprağın kalbine yerleştim, alıştım baya
Gözüm gözler içinde zıpkın bir fener
Dilediğim bulutu çekip alıyorum gökten
Hayatı tüylerinden kavrıyorum artık
Kulağım kirişte her kıpırtıya
kıpraştıkça kırkbirayak
pat! dedikçe papatya
Oltamı sallarsam bir adaya takılır
Seke seke geçersem karşıya sakın şaşırma!
Ha ipekten yapılmışım ha köpükten
Börtü böcek yuvarlanıp gidiyoruz işte
Körpecik renklerle çalkalansın tuvalin Güler
Mezar değil benimki ferahfeza seyranlık!
