Hiç uğramaz oldum, unuttun eski sokağını
taş duvara güzelleyen sarmaşığı
ve seni emziren ahşap evinizi, ne çabuk!
Bir sitem bir gönül alma değil bu, alınma
beni anla, işte hâlâ bir çocuk geziniyor içimde
düşe kalka, yara bere içinde dizleri.
Bilemem, belki de gelip geçiyorsundur
eski sokağından sektire sektire anıları
ve hüzünleniyorsundur göremeyince
yerinde yeller esen adın kazılı ağacı.
Geçersen uğra çay demlerim, istersen ıhlamur,
sahi, zili bozuk kapının, seslen, küsüp gitme,
çocuk ol, ufak bir taş at pencereme
uyansın sokağa insin, elinden tutsun anılar.
Hiç düşündün mü, sordun mu kendine,
nereye uçuşur anılar
bir sokak künyeden düştüğünde
Ruşen Hakkı
