Ne söz yetiyor anlatmaya,
Ne düzgün cümleler kurabiliyorum.
Şiirlerde de başladı suskunluğum.
Kendimi anlatamıyorum.
Vazgeçtim sanma sakın,
Sevmekten,
Sanma ki istemiyorum.
Her gün daha çok yakıyor bu ateş,
Yandıkça sarılıyorum ateşlere!
Ve daha çok seviyorum.
Ben hiç bir şeyi yarım bırakmadım.
Çünkü sana daha başlamadım.
Şimdi çok yorgunum.
Dinlenmek için, kendime çekiliyorum.
Zamana uzanıyorum, susuyorum.
Kimsesizliğim titriyor,
Üzerimde yalnızlığım,
Gözlerimi kapatıyorum.
Seni düşünüyorum,
Adın yüreğimde dövme.
Şimdi kalbim bükük,
Başım; yalnızlığımın omuzunda
Bir tek ona sarılmışım en çok hayatımda,
Yalnızlığıma.
Ne zaman istersem hep yanımda…
V.Kayra
Şiir birbirine benzemeyendir
