Gecenin en kırılgan yerinde
Özlem dağlardan iner
Acımasız bir eşkiya sevinciyle
Bir tutku olur eski zamanlardan
Bazen yalnızca bir korkudur
O varıp varıp bir türlü gidemediğimiz
Uzun süre bizim sandığımız yabancı
Bir kuş sesinde bir kır çiçeğinde
Bize neyi çağrıştırır kendiliğinden
Yaşanmamış gibi duran bir acı
Bir türlü tüketemez kaygıyı
Öfkeyi de yokedemez kendinde
Dönüp geldiğimiz yer bir anne sıcaklğı
Ne zaman bizim desek yarım kalır
Belki de sarsılmaz tek doğru
Masallardan bile kovulmuş sevdalardır
Afşar Timuçin
