Ya’kûb-ı gamem Yûsuf-ı gül-pîrehenüm yok Hüzn ile figân itmege beytü’l-hazenüm yok
Etrâfumı hâr-ı gam alup kendümi sandum Bir şâhçeyem tâze açılmış semenüm yok
İtdürsem olur fâhte-i zârı ferâmûş Reşk-âver-i serv-i çemen ol nârvenüm yok
Bîhûde ne feryâd ideyüm hâruñ elinden Bu bâgda bir gonçe-gül-i nesterenüm yok
Tâ olmayıcak Pertev o nev-rüste hat-âver Destümde rehâya çeh-i gamdan resenüm yok
***
Bu teéessüfler nedür yanuñda cânânuñ mı yok Beytü’l-ahzânuñda ey dil mâh-ı Ken’ân’uñ mı yok Ol kadar der-mânde-i derd-i firâk olduñ mı vâh Kûy-ı yâra varmaga bî-çâre dermânuñ mı yok Terk-i sûziş eyleyüp olduñ mı bilmem gûşe-gîr Yohsa ey pervâne bir şem’-i fürûzânuñ mı yok Ey felek bu ra’d u berkuñla figânuñ aslı ne Mihr ile tevéem togar bir mâh-ı tâbânuñ mı yok Mevsim-i evvel-bahâruñ da hazân itdüñ göñül Sâyesi memdûd bir serv-i hırâmânuñ mı yok Bî-mürüvvet bî-hakîkat bî-fütüvvetsin katı Sevdigüm nâzükligüñ mi yohsa ‘irfânuñ mı yok Kâfir olsa hâlüme rahm eyleyüp insâf ider Merhamet mi yok dilüñde yohsa îmânuñ mı yok Aglasañ ser-sebz olur Pertev gülistân-ı cemâl Girye-i dîdeñde feyz-i ebr-i bârânuñ mı yok
***
Şol dil-berüñ ki yârine mihr ü vefâsı yok Gılmân-ı cennet olsa da bi’llâh safâsı yok
İklîm-i ‘aşk ahâlîsi zâr u zebûn olur Zannum bu gûnedür ki hoş âb u hevâsı yok
Bulmaz mı kadri dil-beri ‘indinde i’tibâr Bir ‘âşıkuñ ki vuslata dâéir recâsı yok
Âşûb-ı dehr olursa da hüsn ile n’eyleyem Yıllar geçer de ‘âşıka bir merhabâsı yok
Gerçi bu şûh tâ o kadar pek güzel degül Ancak şuracıgı dahi var kim fidâsı yok
Pertev ziyâde cevri çekildi hat-âverüñ ‘Uşşâk-ı zâra kim didi çendân cefâsı yok
***
Nukl ister ise va’de-i bûs-ı dehen olsun Peymâne viren lîk o peymân-şiken olsun Gel gel benüm ey Yûsuf-ı gül-pîrehenüm gel Beytü’l-hazen-i sîne-i mahzûn şen olsun Ey mihr-i meh-ârâ dilerem Bârî Hudâ’dan Şem’-i ruhuña mâh-ı münevver legen olsun Nev-hîz iken ol kâküle kim dir idi böyle Her târ-ı füsûnkârı şiken-der-şiken olsun Sen nâz ile der-hwâb yaturken gice şâhum Pertev saña bir şem’-i mülemma’ beden olsun
***
Cânâ yoluñda sâye veş üftâde bende ben Cân u serin viren de benem dil viren de ben
Tîz-âb-ı cism-i zerdüm olur mı sirişküm âh Cân gibi mahv olaydum o sîmîn-tende ben
Ya’kûb veş firâk ile giryân iken göñül İrdüm visâl-i Yûsuf’a beytü’l-hazende ben
Mahsûr-ı hwâb olmaya tâ fitne-i nigâh Basdum figân ü nâleyi burc-ı bedende ben
Cû gibi cüst-cû iderem eşk-i çeşm ile Ol serv-i nâzı görmege tarf-ı çemende ben
Sîr-âb gördi hâli lebüñde göñül didi Leb-teşne kaldum âh ki çâh-ı zekanda ben
Vasluñla nâ-murâdı be-kâm itmecik gibi Bir böyle va’de belledüm ‘ömrüm geçende ben
Tolaşup zülfi karâr itmeyerek dillerde Niçe biñ çîn ü şiken düşdi göñülden göñüle
Rûy-ı dil göstererek ‘âşık-ı âvârelere O gül-i zîb-i çemen düşdi göñülden göñüle
Pertev-i mihr-i cemâli o meh-i tâbânuñ Çâr-deh-sâle iken düşdi göñülden göñüle
***
Eş’âruma bir zülfi perîşân sebeb oldı Güftâruma bâ’is dahi ol gonçe-leb oldı Mest itse ‘aceb mi dili nezzâre-i hüsni Meşşâta-i ruhsâresi bintü’l-’ineb oldı Gül-han gibi ‘aşkuñ ile âteşlere düşdüm Âh-ı ciger-i şu’le-feşânum leheb oldı Ben gûşe-nişîn-i gam iken geldi hayâlüñ Beytü’l-hazenüm sûrgeh-i pür-tarab oldı Vasfın yaza yaza o şeh-i mülk-i cemâlüñ Mecmû’a-i Pertev ne ‘aceb müntehab oldı
