Denize, denize dönün
bu sayfalardan!
Balıklar, yumuşakçalar, yosunlar,
soğuklardan kaçan herkes,
Pasifik’in ortasına
dönün,
dalganın
sevinçli öpücüğüne,
gizemli mantığına kayanın.
Ey, suda yüzenler,
denizin içindekiler,
kaygan canlılar,
ayrılma ve kavuşma
zamanı şimdi:
kağıt destek çıkıyor bana;
mürekkep, mürekkep hokkaları,
basımevleri, harfler,
resimler,
simgeler ve sayılar
karıştıkları nehir yataklarından
karşılıyorlar beni: sevgimi, dostluğumu isteyen
kadınlar
ve erkekler,
ozanla şakalaşmak isteyenler,
toplanın Petorka’dan,
Atakama’dan, Arauko’dan,
Lonkoçe’den gelen çocuklar!
Bir tren bekliyor beni, elma yüklü
bir gemi,
bir uçak, bir saban,
birkaç diken selamlıyor.
Elveda, suyun verimli
ürünleri, hoşça kalın,
gösterişli
karidesler,
döneceğim, döneceğiz
şimdi bozulmuş olan
birliğimize.
Kuma aitim ben:
Devinen denize döneceğim
ve çiçeklerine,
öfkesine:
ama şimdilik dolaşacağım
ıslık çalarak
sokaklarda.
Pablo Neruda
