Hayır yok tenden artık; hatmedildi kitaplar. Ah! Bi kaçsam! bilirim, o mest kuşlara diyar, Bir akl’almaz köpükle göklerin arasında. Bir şey tutamaz gayrı, gözlerin aynasında Yanan bahçeler bile, bu deniz kokan gönlü; Tutamaz ne geceler, ne duran o hüzünlü Boş kâğıtlar üstüne iğilmiş kandil öyle; Tutamaz o çocuğunu emziren taze bile, Gidiyoruz! Kalk, gemi! Yalpanı vur şöyle bir, Ve sonra al bir günâ âleme doğru demir! Ümitten onca çekmiş sıkıntı şimdi, dersin, Hayır duasına mı kanmakta mendillerin? Belki de bu direkler, fırtınalara davet, Nâçar bir gün yığılır güverteye…Ne imdat, Ne görünürde ada ve ne kürek ne yelken; Ama sen geçme gine gemici türküsünden!
Stéphane Mallarmé Çeviri: Can Yücel
İmbat
Devirdim sayfaları! gönlümde yine hüzün var. Kaçmak! oralara kaçmak! Nasıl da mutlu kuşlar Göklerde köpükler arasında kanat çırpmaktan! Denizde ıslanan yüreğimi bu yolculuktan Hiçbir şey durduramaz, ne gözlerin yansıttığı O yaşlı behçeler, ne lambamın sürgün ışığı Aklığın savunduğu boş kâğıda bakıp duran. Ne de emzikli gelin bebeği doyuran. Gideceğim! Ve gemim doldurup yelkenlerini Kalkıyor, götürmek için o ülkelere beni! Hüzün bu, acımasız umutlarla aldanıyor, Sallanan mendillere yine inanıp kanıyor! Fırtınaları çağıran şu direkler, kim bilir Rüzgârların gömdüğü o batık gemilerdendir, Şimdi ne direkleri ne adaları kaldı… Boş ver kalbim, dinle tayfaların şarkılarını!
