-daha bağları yazacaktım uzayıp giden
masalını ninemin bin bir geceden-
çünkü biz en çok aşkı sevdik, sedefli
inci taneleri aradı ince ellerimiz
boncuk terli ayasında mavinin
yedeğimizde hep bir kırba sevinç
tabanlarımızda can kırıkları
özümüz her yandığında inceden elenen h’ûn
aşk ile aşılanan ol yaralı nesteren
-dağları yazacaktım daha kavi
ıhlara vadisinde yatan gemileri-
çünkü biz en çok aşktan öldük inan!
kıyımız derin kuyumuz yusuf
çevrenimiz
derya deniz!
ağyara suçtuk yârene bağış
uyuduk uyandık sil belendik umuda
şahbaz idik şah olduk şahmaran!
yeniden yineden mor mineden doğduk
kor lüleli saçlarını güneşin
-kantarması gül dalı alatavlı taze tay
daha suları yazacaktım deliboran karlı çay-
şıramız üzüm dilimiz şiirden
ayaklarımız gök
balımız balamız sütten
kesilmeden!
karış dilini dilime
barış! ..
çünkü biz en çok…
…aşkı sustuk!
Perihan Baykal
