Bin çeşit sarının içinden geçtim. Yollar kirpikti. Evler
yapraktı. Kocaman bir ağaçtı gökyüzü. İnsanlar
toprağın elleriydi. Bulutların kum saatinde bir büyük
zaman. İçimde sözünü bulamamış hayatların gizi.
Çaresiz iyiliktim. Ekimdi, kasımdı. Bir kadın bembeyaz
susmuştu. Dışarda gecenin siyah lalesi. Camlar acıydı.
Ağzımda karıncalanmış bir dünya. İğde kokularından
yaz ölüleri. Soğumuş sözdüm. Gözlerim çocukluğun
yıldızları. Her arzu bozkırla yaralanıyordu. Yağmurun
raylarında bir tren. Bir istasyon unutmaktı öteki
gökkuşağı. İnsan geçmişi değil geleceği bağışlarmış.
Alnımda ışığı kalmamış harfler. Gittim, anıların kederine inanarak.
Şiirmiş, aşkmış, iyilikmiş… bir çınlama boşlukta…
kaldım öylece…
Şükrü Erbaş
