Şub 23
Ben iyiyimOdadan odaya yaşıyorum buradaBahar falan geliyor dışarıdaki otlaraBirden hafifliyor havalar pencereden doluncaGözlerini kısmış bir yalnızlıkta köpüren çaylarAdımın terkisinde dul kalmış aşklarİyiyim, bi şeyim yok Öyle büyük kelimelere de ihtiyaç duymuyorumGülümsüyorum halime herkes uyuyuncaTopuğu çıkmış bir kadının elinden tutuyorum düşlerimdeBirbirimizi anlamaya yetiyor buHem kimse bir şey getirmeyecek banaBendeki neyse onu yaşayacağız onunla daBöyle iyiyim, bi …
Şub 23
Beyaz çarşafların üzerinde,Sağıma dönemez’im.Soluma dönemez’im. Münker duvar,Nekir pencere.Dilim, cenin dili. Rahim’den aldın,İnce yağan kar altındaKuru ağaca döndürdünKuru ayaza bıraktın beni. Takık dişlerimi aldınBeyaz bıyığımı incelttinKara boşluğa yumdun ağzımı,Kımıldayan er kolumuDemirlere bağladın. Tüm Kitap, çekildi hücrelerimden.Cümle kılcal zaman, iplik gibi çekildi.Doksan dokuz adın, döküldü sofradan bir bir.Kaldın usumda, savrulan bir edat gibi ey nehir. Mehmet Taner …
Şub 23
Beni hayataGeri verdiğin sırada,Orada olamam.Yapraksız bir dal gibi;Bir ırmak yatağı gibi, kurumuş. Teşekkürler gene deBu ışık damlası içinAramızda. Acı-Bilinç için,Ki kendisineDeğerKatlanmaya. Yeşerecek olanO uzak yaprağın bilinci,Körpe ağaçlarda.KalsınTitreşim, Lütfunla,Baharlar boyuKırık boynumunOkluğunda, Yarı söz, yarı karanlık kara. Mehmet Taner
Şub 23
İşte geldim gidiyorumŞen olasın Halep ŞehriÇok ekmeğin, tuzun yedimHelal eyle Halep Şehri Sana derler ArabistanDört tarafın bağ u bostanHaber geldi nazlı dosttanDurmak olmaz Halep Şehri Aşık Garip düştü yolaHızır yardımcısı olaGöründü gözüme sılaSen kal burda Halep Şehri Aşık Garip
Şub 23
Hiç kimse senin kadaryakıştıramamıştır hüznü kendineHüzünler ki aşkın ve şiirinyıllanmış sarabıdırdamıtılmıştır acıların imbiğindenHüzünler ki şairlerin yüreğiden uçuşansararmış çiçek tozlarıdırBiraz da şairlere özgüdür hüzün Bozkırın yalımına direnensolgun bir gül gibi yüzünAcının, sabrın ve yalnızlığınsessizliği sararıyoryorgun güzünde alnınınVe artık bir bir şey bırakamıyorsunbekleyişlerden başka kendineBiraz da şairlere özgüdür bekleyiş Hiç kimse senin kadaralışkın değildir ayrılıklaraAyrılıklar ki nişanlısıdır …
Şub 23
Kale kapısıdan çıkarken ölümle buluşmak üzre,son defa dönüp baktığımızda şehre,sevgilim, şu sözleri söyleyebileceğiz :“- Pek de öyle güldürmedinse de yüzümüzü, çalıştık gücümüzün yettiği kadar seni bahtiyar …
Şub 23
1902’de doğdumdoğduğum şehre dönmedim bir dahageriye dönmeyi sevmemüç yaşımda Halep’te paşa torunluğu ettimon dokuzumda Moskova’da komünist Üniversite öğrenciliğikırk dokuzumda yine Moskova’da Tseka-Parti konukluğuve on dördümden beri şairlik ederim kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilirben ayrılıklarınkimi insan ezbere sayar yıldızların adınıben hasretlerin hapislerde de yattım büyük otellerde deaçlık çektim açlık grevi de içinde ve …
Şub 23
Evin yalın haliİster cüce, ister devCamlarında perde yokBomboş, ev. Evin -i hali, sabah,Geciktiniz haydi!Uykuların tatlandığı sulardaBıracaksınız evi. Evin -e hali, gün boyu,Ha gayret emektar deve!Sırtınızda yılların yorgunluğuAkşam erkenden eve. Evin -de hali, saadet,Isınmak ocaktaki alevdeSönmüş yıldızlara karşıIşıklar varsa evde. Evin -den hali, uzaksınız,Hattâ içinde yaşarkenAşkların, ölümlerin omzundaAyrılmak varken evden. Behçet Necatigil
Şub 23
Bitkinim, bitkinsinSaçlar ağarır ümitlerle beraberİnsanın evi olmasıBüyülenmiş gibisin. Satırlarda soldu yüzünKalabalık evlerde eğretiÜzgünüm, üzgünsünMumlar eridi. Sokaklar, eğlenceler uzaktaFarkında bile değilsinHasadını esirgeyen topraktaBitkinim, bitkinsin. Çökmüş siperlerden kurtulan yorgunAskerleri düşünYeraltında saatlerYılları ömrümüzün. Bilmezden gelsek deGün sönmeye başladıSeneler eriyor cenkteYaşamaya vakit kalacak mı? Diyelim kurtardık hayatıYa ansızın yalnızsakYa külçeleşir de ayaklarYürüyemez olursak? Yahut askerleri düşünTam çıkmışlar siperdenBakıyorsunPusudaki tepelerden …
Şub 23
Gerekliydi uzaklarda bunalıncaİkinci ev! Hatırla ilk girmeniBir otel, bir park, hatta sokaklardaİkinci ev! Yeterdi izbe oysaİkinci ev! Behçet Necatigil