aynı yerde kalır sokakotel kapısı aynımasada kalır hâlâkopardığımız ekmeğin kırıntılarıve sokağa bakanpencerelerin perdelerikapadığımız gibi aynıbiz nedenaynı kalmadık sevgilimel olduk birbirimize Garbis Cancikyan -Şu Ömrümün Şubat’ı-
Kategori: Şiir
Eki 01
Rubailer
NİYAZ Bana ilhamını bahşet ki, İlahi, bir günSeni bulsun sana takdime değer incilerim.Ben, ne sultanlara şair, ne de şairlere şah;Tanrılar Tanrısı’nın şairi olmak dilerim. SONSUZ RÜYA Ezeli varlığa candan vurulan aşıklar,Ses alır ta ötesinden ebedi dünyanın.Yerin altında devam etmesidir bence ölüm,Yerin üstünde görüp geçtiğimiz rüyanın. GÖNÜL MÜLKÜ Evler yıkılır, köyler olur hak ile yeksan,Viran yeri, …
Eki 01
Küs Değiliz
Kendi gün batımıma doğru seni kutsuyorum yaşam, çünkü sen bana hiçbir zaman boş umutlar, adaletsizlikler, hak edilmemiş üzüntüler yaşatmadın. Çünkü inişli çıkışlı yolumun sonunda gördüm ki kendi kaderimin mimarı bendim; Ve şeylerin içindeki tatlılığı ve acılığı ortaya çıkardıysam onlari oraya koymuş olan yine ben olduğum içindi: gül ağacı ektiğimde açan her zaman güller oldu. Elbette …
Eyl 15
Ev Şiirleri Bercestem
Kapıları ölü, sağ Bütün akrabaya kapalı Bir ev bulsak, O ev yalnız ikimizin olsa Hep orada otursak. İç içe bu evler, bıktım, Birbirine bağlı. Sözde kalır ayrı evlere çıkmak, Dağ başlarında bile olsa Yalan, evlerin yalnızlığı. Bir duruş tazeler eski bir acıyı Hortlatır gerilerde bir derdi bir bakış. Bu ev sizin öyle mi? Yanlış! Önceki …
Ağu 23
Abuzittin Bey
Toriğini çalıştır kaşalotGır geçmeÇaparize gelirsin sonra zıngadak Kasıntından denizler bulanıyorBamya tarlası mı sandın dünyayıBak atı alan Üsküdar’ı dolanıyor Her gün ağzın dört köşeAma çıngırağı çektiğinin resmidirKim dedi sana rüzgâra karşı işe Asma sakal takma bıyıkBehey ıspanakzadeBu gidişin sonu karanlık Tenhalarda bocurgat yaparsınİşin gücün hamintoBilirim her taşın altında varsın Fazla viraj alıyorsun ağır olEşekten düşmüş karpuza …
Haz 28
Geçmiyor gülmekle hüznüm, belki ağlarsam geçer
Zannederdim aşkımı bir şûha bağlarsam geçer
Yâr eliyle yâremi bir kerre dağlarsam geçer
Bitmiyor âh-ü figanım bülbül-i şeydâ gibi
Geçmiyor gülmekle hüznüm, belki ağlarsam geçer
Haz 07
DUVAR ARDI
Sükûn beşiği sallanıyor bir samanyolundan öbür samanyoluna
Karanlık, soğuk boşluğu ölüm usâresiyle dolduruyor
Ve kibirli hamâselerin ardında
Yalnız bir adam
Kendi cenazesine ağlıyor
Haz 07
İNZİVANIN SINIRINDAN
Oturaksız bir kayık gibi bulutlu gecede, karanlık denizde
Son girdaba doğru yol alıyorum
Selam umudu yok
Okşama umudu yok.
Haz 05
Efsus’a Yolculuk
gece suyunu sever burada ekili arazibiraz ileride elma ağaçları, vişne ve armutceviz ağaçları da vardır arazinin gerisinde,biraz uzakta, doruğa doğrusöğüt ağaçları da olmalı,neredeyse yola paralel akan bir dereböyle ezbere bilirim buralarıgeride kalanı hatırladığım gibinasıl da ferahtım eskiden aksi istikamette giderkendoluluk henüz bende tamama varmamış ikenbelirsizdi dünya, belirsizdi beni içine alacak olanbeni beklemiyordu aslında dünya bir …
Haz 03
Efsus’a Yolculuk
annem de bilmezdi Latin alfabesini“okuma yazması yok!” kabul edilirdi bu nedenleama eski yazıyı babasından öğrenmişher sene hatim indirdi üç ayları boyuncaseher vakti, annemin sesiyle uyandım her sene üç ayları boyuncaannemin Kur’an okurken, Kur’an’ı okuyuş tarzındaki hüzünlü sesiyle..hüzün, ihtiyatlı olmak demekti, mutluluğun baştan çıkarıcılığınahüzün, utanmak demekti benzimizdeki güzellikten, özellikle gençlik yaşındahüzün kendimize karşı tetikte olmak demektiiçimizdeydi …