Pâris’de genç iken koyu Baudelaire – perest idim.
Balkon’la, Yolculuk’la, Güzellik’le mest idim.
Sinmişti şi’ri rûhuma ulvî keder gibi;
Absent’e damla damla sızan bir şeker gibi.
Hulyâsının yarattığı iklîm o başka yer!
Gür defnelerle çevrili, afyonlu bahçeler…
Her zevki bir harâm olan efsunlu cennetin
Koynunda vardı lezzeti bin türlü nîmetin.
Bir gün vedâ edip o diyârın hayâtına,
Döndüm bütün bütün vatanın kâinâtına
Lâkin o bahçelerde geçen devre’den beri
Kalbimde solmamıştır o şi’rin çiçekleri.
Yahya Kemal Beyatlı
