gri bir gölgeydi adam
saat kulesinin altında
kadın bir güldü solmuş
kendi gölgesi altında
işte öyle beklediler
sağınıp kendi gölgelerine
hem yakın hem uzak
birbirine
önce adam yürüdü
gölgesinden usanıp
az ötesinde kadın yürüdü
çıplak bir telaşla yürüdü
ve sonra durdu birden
nereye diye sordu
adam gidiyordu kendine
gidecek başka yeri yoktu
sonra adam sordu
kadın da gidiyordu kendine
aynı yoldaydılar aynı nedenle
ne adam dokunabildi kadının kalbine
ne kadın adamın kalbine
buluşamadılar
Ersin Ergün
