Gelme ! Bu şehrin kalabalığına
Ergeç yol olur başın
Ezip geçerler seni de bir gün
İster sevgilin olsun , ister arkadaşın
Bak ! Benim alnım nasıl kırıştı
Gelip geçen otobüslerden , taksilerden
Nasibimi aldım bu şehirde
İki yüzlü yalan dolu sevgilerden
Her gece yorgun kalbime trenlerin
Biri geldi, biri gitti
Başımda zonkladı vapur düdükleri
Huzurum kalmadı , umudum bitti.
Bu şehir eritti beni , kahretti
Bu hiç bitmeyen uğultu , bu kalabalık
Sonra ; o utanmaz yüzleri insanların
Sonra o yalanlar , o vefasızlık
Bir gün hayal meyal hatırlarsın
Sen de benim gibi eski zamanları
Gelme ! Bu şehir böyledir işte
Değirmen misali öğütür insanları.
Ümit Yaşar Oğuzcan
