yüzüm gülmüyor çünkü mutsuzum
bir düdük taşıyorum, tüm bu caddelerde çalmak için
bir solo dönüp duruyor kafamda
hayatın ve ayaklarımın ve götümün ve bacaklarımın ve baldırlarımın nasıl kafa yaptığını nereden bileceksin bende
uzanıp gökyüzündeki tüm yıldızlarla dans edebileceğimi
ay’ı yiyebileceğimi ve gülebileceğimi ve ağlayabileceğimi
şehirlerin aç caddelerinin karanlık inleri
yorgun suratlar, karanlık ve kasvetle çarpılmış
ve tümden ölüyor
bırakıyorum ölsün
düdüğümü çıkarıp, sesler üflüyorum
çocuklar gelsin diye
benimkinden daha karanlık sokaklardan
doğmamış bir güneş
büyücüler kanatlar taşıyor yanlarında, uçabilsinler diye
hadi çalalım düdüğü
üzerine binip sürelim hayatı
ve gülelim ve dans edelim ve jazz yapalım
hadi sarsalım ölüleri ve bırakalım ölsün bundan hazzetmeyenler
şarkıcıların büyüsü yeryüzünü ısıtıyor
bir şarkı
bir şiir
zihnin cenneti
şimdi gülümsüyorum işte
iyi hissediyorum kendimi
şehrin caddesi
zihnimin sarayı
Jack Micheline
