Bir kokudur bazen geçer uzak ve yabancı
Bilinmez nerden gelip ulaştığı bize…
Ve bulanık bir gün canlanır birdenbire
Kim bilir kaç zaman önce yaşadığımız.
Şimdi yıkık bir merdivenin basamaklarını
Bir vakitler hüzünle tırmanır gibiyizdir.
Ve paslı ekseni üzerinde yavaş yavaş dönerek
Gıcırdaya gıcırdaya açılır eski kapı.
Birbirinden karanlıktır önümüze serilen odalar
Ve taban korkuyla inler derinden derine,
Çıtırdar duvarlarda çürüyen kaplamalar
Ve sessizce pırıldayıp seyreder bizi saat
Ama nerden çıktı şimdi bu kederli sözler?
Yoksa biri mi var dua eden ağlayan, bilmediğimiz biri,
Geceler boyunca uzun uzun ağlayan?
Fedor Sologub
Çeviren: Attila Tokatlı
