Ölmek
Bir kediye yapılabilecek
En büyük kötülüktür
Ne yapar bir kedi, yitirirse sahibini?
Duvarları tırmalar, eşyalara sürtünür
Hiçbir şey değişmemiş, dokunulmamış hiçbir şeye
Sanki burada
Her şey farklı, yerinden uzak
Her şey oysa
Dışarıdan gelen ses, bildik ses değil
Yok artık, yavaşça dokunan
Oda lambasına
Tabağa balığı koyan el, aynı el değil
Bir şeyler eksik, tam değil bir şeyler
Masada
Zamansız gülüşler, gereksiz sözler
Odada
Birileri uğruyor
Ne bir sevgi, ne bir sıcaklık,
Çıkıp gidiyorlar sonra;
İzin verseler,
Sevinecek, paylaşacak oysa
Bütün dolaplar karıştırılmış
Bütün çiçekler devrilmiş
Halı altlarına bakılmış;
Yasaktı,
Gazeteler yırtılmış;
Ne kalıyor geriye
Uyumaktan ve beklemekten
Başka
Ah
Bir gelse, çıksa ortaya
Anlardı
Böyle kötülük, yapılmaz bir kediye
Ses çıkarmadan, sıçramadan
Şimdilik
Sevmiyormuş gibi onu
Diklenirdi yavaşça, yumuşacık patileriyle
Wislawa Szymborska
(Polonya, 1923)
Türkçesi: Ahmet Tüzün
