Bende kıyamet öyle bilindiği gibi kopmuyor
Bende kıyamet ahmet
Bende kıyamet otuziki dişimden başlıyor kopmaya
Trenle yarım gidiyor gideceği yerlere
Kadınlar yarım adamlar yarım
Yarım bir göğü paylaşıyorum herkesle
Bir dalgınlığım olmuştur ağaçların sünnetinden gelen
Bir yeşili tanırım örneğin bir mavi bana hep az olmuştur
Hep sabahı bekledim hep nehirlerin yatağını değiştirdim
Değiştirdim çünkü komşuluk hakları yok
Bunların hepsi bir masada bir bardağa dolmuştur
Yudumlasam olacak olan olur yudumlasam beni belki biri bulur…
Cafer Keklikçi
