Zaman eksiltir insanı, her geçen gün, ömründen çala çala
Geçende oturup düşündüm, ne kadar kaldığımı, azala azala
Sonra çıkıp yürüdüm, içki de istemedi, her nasılsa canım
Tesbih gibi çekip geçmiş yılları, yüreğim darala darala
Bu dünya bâkidir ve herkesten, elbette birşeyler kalır
Kanayan bir sevda kalacak, delik deşik, benden kala kala
Ben sizleri içinizdeki, o bilmediğiniz, yüzünüzle sevdim
Usandım yıllar boyu durmadan, kuyulara bakraç sala sala
Yetti artık Altıok Metin, sürdüğün bu pıtraklı zor ömür
Tuzak ol bir ölüme, denizler gibi, var git çoğala çoğala
Metin Altıok
