Adım koptu benden,
sığ yerinden ırmağın geçti öteye,
geçti güz rüzgârından
akıntıya kapılmış yapraklar arasından
birbirimizi ancak duyabilecek uzaklıktayız artık
görüyorum bir an onun
beni süzdüğünü
karşı kıyıdan
suçlu ve alaycı bir gülümsemeyle
küçülüyorum gitgide
alnıma değiyor bükülmüş dizlerim
dölyatağında Güz’ün
Maria Banuş
Kemal Özer / Ergin Koparan
