Hava dona dönüyor
kar kokuyor ortalık
bu türkü bitebilir
kuşsuz kalır gökyüzü
iskandiller boşuna
demiştim bir şiirimde
aşk hesaptan anlamaz ki
Saçları ak pak oldu
küheylan yıllarımın
kayalardan sekerek
dağlara akan sular
ipince bir dönemeçte
taşları dağ sandılar
ele geçirdi ömrümü
ıssızlıklar mevsimi
Ben ‘a’ diyorum ısrarla
‘z’ de karar kılıyor
ömrüme aşk sandığım
kuşlar benim avluma
güller benim bahçeme
gürül gürül akıyor
ellerimden tutup da
yolumu gösterenin
çöl kokuyor soluğu
Birlikte çektirdiğimiz
fotoğraflar bizim değil
aynı düşü gördüğümüz
aşk yorgunu gecelerin
yorgun sevdalıları
bizler değiliz artık
ince bir hesapmış hayat
öğrenemedim gitti
Bülent Güldal
