Beni kırdın
Sen de kayıpsın ama dedi göz ucuyla
Gökyüzünün susmasından alınmış
Bir kızın yağmursuz küskünlüğü
Sen ki ağacını beğenmeyen yaprak
Yüzüğe sığınan ağıt
Yürüdüğün sokakların hatırasısın
Bana kalsa gölgeni yere düşürmem
Toprakta bırakmam izini
Yarım kalmış ruhlarla açılmasan
Bahçeler toplanmaz yalnızlığında
Parmaklarında ince uzun
Dindirirsin bir hayali
Kendinin imgesisin
Sadece ölümün beğendiği
Ey denenmiş yanılgıların tamircisi
Evlerde insanlarda aşklarda
Ve yüzünün benim olan taraflarında
Hayattan nem kapan
O bakımsız alerji
Bırakın ölsün
Vardır bir bildiği
Süleyman Unutmaz
