Kandilli’de, eski bahçelerde,
Akşam kapanınca perde perde,
Bir hâtıra zevki var kederde.
Artık ne gelen, ne beklenen var;
Tenha yolun ortasında rüzgâr
Teşrin yapraklarıyle oynar.
Gittikçe derinleşir saatler,
Rikkatle ve yavaş yavaş ve yer yer
Sessizlik daimâ ilerler.
Ürperme verir hayâle sık sık
Her bir kapıdan giren karanlık
Çok belli ayak sesinden artık.
Gözlerden uzaklaşınca dünyâ
Bin bir geceden birinde gûyâ
Başlar rü’yâ içinde rü’yâ
Yahya Kemal Beyatlı
