Ben Tıpatıp Sana Benzerim

Şu insanlardan hangisi ben’im?
Hele sen şu kavgayı, gürültüyü dinle,
Ağzıma, sözüme kulak asma.
Hem sen beni elden çıktı bil.
Yoluma kadeh madeh koyayım da deme.
Önüme ne çıkarsa tuzla buz ederim.

Hem ben tıpatıp sana benzerim.
Ağlarsan ağlarım,
Gülersen gülerim.
Asıl sen vardın ortada,
Ben senin elinde bir ayna…
Sen yeşillikte bir ağaç,
Ben senin gölgen…

Ben senin gölgen olduktan sonra,
Hemen gider kendime bir dost ararım.
Kurmak için yanında çadırımı,
Ararım bir taze gülfidanı.

Sonra sakinin kapısına varır,
Vurur testimi kırarım.
Sonra oturur bardak bardak içerim,
Ciğerimden akan kanı…

Mevlânâ Celâleddîn,