Acınmıyorum, seslenmiyorum, ağlamıyorum,
Her şey geçer ak elmalıklar üzerinden sis gibi.
Sarmalandım altınıyla solgunluğun,
Geri gelmeyecek bir daha gençliğim.
Şimdi çarpmayacaksın artık öyle,
Yüreğim, üşütmüş yüreğim ayazda,
Artık bu kayın basmalar ülkesi de
Gönlümü çelmiyor sürtmek için yalınayak.
İpsiz ruhum, hep daha şiddetli
Canlandırıyorsun yalımını dudaklarımın.
Ey benim yitip giden diriliğim,
Huysuz gözlerim, taşkın duygu ırmağım.
Sakınır oldum şimdi dileklerimi bile,
Yaşantım benim, düşte mi gördüm seni yoksa?
Sanki ilkyazın tınlayan erkeninde
Aktım geçtim pembe bir tayla dörtnala.
Hepimiz hepimiz bu yaşamda ölümlüyüz.
Sessiz dökülüyor yaprakların bakırı akçaağaçlardan.
Kutlu ol sen, kutlu ol sonsuz,
Yükselmeye ve sönüp gitmeye geldin bu dünyaya.
Sergey Yesenin
