Beyaz çarşafların üzerinde,
Sağıma dönemez’im.
Soluma dönemez’im.
Münker duvar,
Nekir pencere.
Dilim, cenin dili.
Rahim’den aldın,
İnce yağan kar altında
Kuru ağaca döndürdün
Kuru ayaza bıraktın beni.
Takık dişlerimi aldın
Beyaz bıyığımı incelttin
Kara boşluğa yumdun ağzımı,
Kımıldayan er kolumu
Demirlere bağladın.
Tüm Kitap, çekildi hücrelerimden.
Cümle kılcal zaman, iplik gibi çekildi.
Doksan dokuz adın, döküldü sofradan bir bir.
Kaldın usumda, savrulan bir edat gibi ey nehir.
Mehmet Taner
Mehmet Taner’in Vezinler kitabının ithaf yazısı:
Kuruyan, giderek yalnızlaşan bir zihnin
işittiğim tek serzenişi ile,
çekildiği yatakta doğrulup söylediği sözlerle,
Babamın Anısı’na:
“…kuru ayaza bıraktın beni!”
