Şehri baştanbaşa dolaşan gecenin ayak izleri karda, şehir ki
henüz temize çekilmemiş bir şiirdi gecede
evler sığındı birbirine.
Avcumda üşümüş elleri odamda sabahladı bir peri
uyudu uyandı eşya
sayıkladı kedi.
Geçip giden evsiz bir sokak durup baktı da pencereme
yüzünde donmuş bir gülümseme
nasıl da içli, sessiz,
nasıl da ince, ürkek,
dokunsam parçalara ayrılacak.
Karlı damlardan kanatlanan kuşlar
ve içimdeki karanlıkta
bunalan
bir sızı çıkıp karşıladı günü.
İçini çekip büyükannem,
– Hayat yordu beni! derdi, sakladık dün. Sarıp beline kollarını zaman
öpmüş olmalı ayrılmadan
çukurlaşmış koltuk, birkaç resim,
geriye kalan bunlar.
Şehri baştanbaşa dolaşan gecenin ayak izleri karda,
şehir ki
henüz temize çekilmemiş bir şiirdi gecede
evler sığındı birbirine.
Oya Uysal
-uzak olan sendin-
