Tohumun çiçek açtığı günlerdi
Ask küsmemişti insana
Yıldızlar sohbet ederdi çocuklarla
Güneş ay elele ayni anda dolanırdı gökyüzünde
Sen geçerdin kapımın önünden
Sevişirdim ayak izlerinin tozuyla
O zamanlar sevgilinin varlığı yeterdi aşka
Günaydın derdin dükkanlarını açan esnafa
Sesinin değdiği her insana aşkla bakardım
Sohbet ederdim ekmek parası derdine düşenlerle
Sana dair bir izin sevdasıyla
Sana aşık olduğum günlerdi/ ki aşkım büyüdü durmadan
Bombalar atılmazdı çocuklar üstüne
İki düşman ordu
Birlikte ağlardı ölülerinin ardından
Dostça mertçe yas tutulurdu öldürülenler için
Sen geçerdin rüyalarımın derininden
Arzuyla titrerdi düşlerim
O zamanlar hayaller yeterdi sevişmelere
Seni sevdiğim zamanlarda dünya cennet bahçesiydi
Çiçek açardı tas sokaklar
Sevdanı konuşur
Sevdanı dillendirirdim
Çocuklara masallar anlatırdım
Aşkınla saklambaç oynar
Aşkınla sobelendirdik
Seni anlatırdım
Bin çocuk başı ruhuma uzanır uyurdu
Bin çocuk rüyasına sızardı senin güzelliğin
Gülerek doğardı çocuklar o zamanlar
Gülerek giderdi insanlar sonsuzluğun kapısına
Sen vardın çünkü
Seni severdim ben durmadan
Sairler sadece aşkı yazardı
Ayrılığı, hüznü bilmeden
Çaresiz aşkı, çaresiz seni yazarlardı
Daha kimseler bilmezdi kıyameti
Aşkın inancı vardı sadece ibadet edilen
Sana aşık olduğum günlerde
Korku nedir bilmezdi yürekler
Aşktan inanç imbik edilirdi
İnançtan ask doğardı sadece
Sana aşık olduğum günlerde/ ki hiç bitmedi aşkım
Kimse askın ömrünü biçmezdi yıllarla
Kimse gitmeleri konuşmazdı
Gidilen her yerde aşk yaşanırdı çünkü
Sana aşık olduğum günlerde hiç şiir de yazmazdım
Varlığından bozulan bu dünya yolculuğunda gülüm
Ben yokluğunun şairiyim sadece
Ah bitse günler
Seni yasamaya doğsam yeniden
Yeniden otursak bir kuyruklu yıldızın kenarına
Sallasak ayaklarımızı evrenin okyanusuna
Seyretsek dünyayı o ışıklı göklerden
