Yenildin Hayatın Akışına

bedenin sana uymuyordu artık
mavi bir çam gibi zoraki taşıyordun onu
büyük kararlar almak istiyordun
çılgına dönmek, kutsamak benliğini ya da aşık olmak

sadece bir rastlantıydı senin için
düşlerinin bahçesine girmeye aday
bir deri değiştirme töreni tasarlamıştın kendine
yaşadığın hayatı ve tarihini çıkartıp atacaktın onunla

belleklerinizi birlikte topladınız
tanıdınız sınırlarınızı elele
hüzünle neşenin karıştığı gülüşler denediniz
düşlerinizde yaşattınız birbirinizi, gündüz ve gece

o hep kendindeydi, bir uzayıp bir kısalan coğrafyada
göğüs gererek ormana ve ırmağa
taşıp gelen, hayatına ilişen her şeye
sevgi bu diye düşündü; sadece bir yanılsama

herkes gibi tüm sözlerini eksik ve yanlış anladı
evde çocuk bekler dedin
çoktan silmiş olsa da simamı belleğinden
kıskanır beni kocam
üstelik paylaşamam seni
yüreğim burkulur karını görürsem

haklıydın sonuna kadar
anlatamazdı sana aşkın hukuku olmadığını
zamanın yoktu durup dinlemeye
verilmiş sözlerin, kıramayacağın arkadaşların vardı
ve ateş üzerinde bir tencere…

yaz sonuna dek zaman tanımıştın kendine
güzle birlikte bu aşk da bitecekti
ev, iş, aile bekliyordu
daha çok çılgınlık yapamazdın
sabredemedin, başlamadan bitirdin, gittin

Metin Celâl

Bir yanıt yazın

E-Posta adresiniz yayınlanmayacaktır.