Her Şeyi Bırakabilirdim

Her şeyi bırakabilirdim. Her şeyi, anında,
Kutno’ya veya Sieradz’a yerleşebilirdim sonbaharda.
Kutno’da veya Sieradz’da, Rawa’da veya Leczyca’da,
Giriş katında bir eve taşınabilirdim sakin bir sokakta.
Sıcak, dar, ama sevimli o evde.
Bol bol uyunur, sıklıkla içilirdi de.
Sabahları horozlar öterdi çitlerde,
Komşular aptallaşırlardı şiştikçe.
Kahveye gider, otururdum bir köşeye,
Dönmeyenin ardından ağlardım sessizce
Seninle bir kadeh şarap eşliğinde konuşabilirdim:
“Ne var canım? Ne oldu biriciğim?”
Sen gürültüden bunalmış, başkent özleminde misin?
Sıkılırdın burada, Kutno’da ya da Leczyca’da, ne dersin?
Hiçbir şey canım , hiçbir şey söylemezdin,
Sabaha kadar şöminedeki rüzgarı dinlerdin…
Ve derin, derin düşünürdün korkuyla ve özlemle
Burada ne arıyor acaba, bu Kutno’da ya da Leczyca’da diye.