Hiç olamadım bir çerçeve içinde
Ama sonradan çerçevelendim
Soyut ve soylu bir resim gibi
İnsanın soysuzluğunu bildim
Bile bile kendimi kandırdım
Uzak düşler edindim
Tarihin uyumsuz belleğine
Kurşun sıkan bir eşkiya
Uçveren kardelen şimdi
Yalnız, kimsesiz, çukurunda
Yedi vadiler aşmış, yedi deryalar geçmiş
Yeniyetme yetimler düşleriyle yatmada
Uzak iklimlerin kara kışında
Kendini sorgular başkaları adına
Kendini yemek işi
Gizemli bir sofrada
Yanlışlar kimi zaman bir doğruyu başlatır
Kimi zaman doğrular biter yanlışla
Tarih mezarlığı yanlış ölenle dolu
Yanlış yaşayanla, yaşamayanlar
Yusuf Alper
Şiir birbirine benzemeyendir
