– Birinci Şiir
Bütün ışıkları söndürdüm
Ardına kadar açtım penceremi.
Nasıl beklediğimi bilirsin
Unutma e mi?
Bir beyaz kedi gibi gel pencereme
Öyle sessiz gir içeri.
Yalnız oturamıyorum artık
Sıkılıyorum geceleri.
Bir kilim ser odama, dört köşeli
Üstünde asma yaprakları olsun;
Dost yüzlü gölgeler içinde,
Misafirim olursun.
– İkinci şiir –
Küçük avuçlarımı hatırlarsın
Babam için dua ettiğim günler,
Parmaklarıma bakma şimdi
Sonradan büyüdüler.
Sen benim çocukluğumun ışığı
Hiç değişmedin değil mi?
Sokul şöyle yanıma, sokul
Tut ellerimi.
Gör nasıl büyüyor insan
Benim için geçmede yıllar.
Senin boyunsa hâlâ
Pencerenin boyu kadar.
– Üçüncü şiir –
Kimseye söylemediğim şeydir
Ben artık eski İLHAN değilim.
Gündüzleri bir şey değil
Geceleri artıyor garipliğim.
Küçük çıplak ayaklarla, sessiz
Aklıma geldi mi sevdiğim
İki ucunda iki iplik
Sabun misali kesilir yüreğim.
Öyle bak yüzüme, bakma
Benim iyi kalpli ayışığım.
Bilmelisin artık. Bilmelisin
Zil zurna aşığım.
İlhan Demiraslan
