Gözleri terkedilmiş bir evin pencereleri gibi bomboştu, gözlerin ışığı sönmüştü.
*
“Böyle olacağını bilsem yola hiç çıkar mıydım? Allah’ın kırında, ne o tarafa gidebilirsin, ne bu tarafa… Durup dururken at da elden çıkacak” diye geçirdi içinden.
*
Ancak, Tanabay çok acele ettiğini anlamakta gecikmedi. Geleceğe rehin olarak daha birçok yılını vermesi gerekiyordu.
Cengiz Aytmatov – Elveda Gülsarı
